سه روز دیگه تولدمه  امسال اما انگار برام خیلی فرق می کنه همه چی  فکر کنم دیگه همون سالیه که خانومها تو سنشون در جا می زنن و دوست ندارن برن بالا تر و هر کی ازشون می پرسه چند سالته می گن بیست و شش و چند روز یا  بیشتر و یا کمتر

به هر حال بنده رفتم تو سن بیست و هشت سال تمام   امسال هم خانواده ام دورم نیستن  و البته تولد  خانواده گی هم نمی گیرم چون حوصله بریز و بپاچ  و چرت و پرت گفتن های دوست شوهر جون رو ندارم انقدر که بی ادبه

امسال هم مثل پارسال هدیه نقدی دریافت کردم که خودم برم هر چی می خوام بخرم همه چی دارم و ترجیح میدم که پولم رو بعدا خرج کنم

یه جور استیصال  وجودم رو پر کرده امسال  یه جور حس خالی بودن از هر انگیزه ای حس بد کمبود اعتماد به نفس یه حسی که فریاد میزنه موقع برگشتنه و تو بر نمی گردی ایران دوباره یعنی حس بد نبود دوستان و خانواده و همه کسانی که تولدم تو خونم جمع می شدن و برام هدیه می آوردن و شاد بودیم کلا

امسال اما انگار همه چی فرق کرده  نمی دونم حس بدیه

ولش کن انگار شبیه نوحه شد