استخوان های دوست داشتنی

گاهی که می شکنم

استخوان های دوست داشتنی

گاهی که می شکنم



نور سرک می کشد


ظهر ها


ا ز بین پر ه های تهویه زیر زمین


چه اصراری دارد


چنین رقصان امید ار


به تاریکی ببخشد

نظرات 2 + ارسال نظر
شهرزاد یکشنبه 6 دی‌ماه سال 1388 ساعت 12:12 ق.ظ http://chasingsleep.blogfa.com/

چون خاصیت نور همینه دیگه..امید بخشیدن...تو هم که داری کم کم می دوی ..دونده شدی عین خودم.

عمرا اگر به پای تو حتی برسم

م.بصیر یکشنبه 6 دی‌ماه سال 1388 ساعت 02:26 ق.ظ http://mbsr.blogfa.com

امید ندارد....اون خاصیت بخششه که بی منت داره نور میده....
قشنگ بود شعرت...
افرین

قشنگ بود

اما شعر من نبود

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد